Μια φορά
κι έναν καιρό
το δώρο της ζωής
νοσταλγούσε το χειρόγραφο
ψυχής για τις απόκρυφες
ώρες του.
Ήταν εκεί στο μέρος όπου
κρύβονται
τα όνειρά του και ο περιπλανώμενος
έρωτας ξεκίνησε ταξίδι να
το βρει...
_Εύχομαι να αυξηθούν
αυτές οι υπάρξεις ανάμεσά
μας
και να πραγματοποιηθούν όλες οι ευχές
αυτές οι ευχές που ειπώθηκαν με τα
χείλη
και αυτές που έγιναν σιωπηλά με τα μάτια κλειστά
χωρίς να γραφτούν
πουθενά
γιατί σημασία δεν έχει το
μέγεθος των πράξεών μας
αλλά η ποσότητα αγάπης
που βάζουμε σε αυτές...
Μαρία
Πεπικίδου: Συγγραφέας, Ποιήτρια